De personages van Maen Florin zijn onaf, verweesd en lijken in een andere dimensie te leven. De wereld gaat aan hen voorbij. Ze zitten gevangen in een intieme ruimte, in wat de Fransen zo mooi ‘un jardin secret’ noemen. Ze hebben lak aan conventies en lijken vast te lopen in het drijfzand van hun gedachten – vervreemd en in zichzelf gekeerd. Tevens gunnen ze zich het voorrecht van de permanente transformatie.
Hun ogen zijn gesloten. Ze schuwen elk contact.
Hun gebaldheid fascineert de kijker en noopt hem tot het voeren van een stille dialoog. Elk beeld — of het nu gaat om een geassembleerde pop of om beeld in klei of polyester – lijkt ontstaan te zijn uit een woordeloos dubbelgesprek tussen de maker en de materie.
Maen Florin werkt momenteel aan een uitgebreide reeks hoofden in keramiek.
Dit medium maakt het mogelijk om van binnenuit te werken en dichter op de huid te zitten van de personages. De beelden denken en leven naast elkaar, elk vanuit hun eigen gedachtewereld en identiteit. Samen vormen ze een eigenzinnige groep die de kijker uitnodigt tot eindeloze interpretaties.
Ann De Winne
April 2015